O školi

Vaše dijete zaslužuje da ide u školu s osmijehom i da bude u centru pažnje. Takva je naša škola koja proslavlja 75 godina postojanja i rada. Osnovana je davne 1947. godine pod nazivom „XI državna škola“ da bi 1957. godine dobila naziv Osmogodišnja škola „Blagoje Parović“. Tadašnje sjedište škole je bilo u ulici Blagoja Parovića 52. Izvođenje nastave 1988. godine odvija se u novom školskom objekatu na lokaciji Općine Novi Grad u ulici Adema Buće 127. U novom objektu, školske 1988/1989. godine nastavu je pohađalo 1211 učenika, raspoređenih u 36 odjeljenja (16 odjeljenja razredne i 20 odjeljenja predmetne nastave).

Za vrijeme agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i opsade i odbrane Sarajeva organizira se nastava koja se odvija u koliko-toliko zaštićenim prostorima: podrumima, pasažima i privatnim kućama. Stotine učenika nastavu pohađa na punktovima rasutim po naselju, bez elementarnih uvjeta za rad. Školska godina trajala je 18 sedmica, a nastava se izvodila po skraćenom NPP-u. Naoružani znanjem, dajući i tako svoj doprinos našoj mladoj državi učenici i nastavnici Osnovne škole “Avdo Smailović” Sarajevo i u tim izuzetno teškim ratnim danima ne zanemaruju važnost odgoja i obrazovanja.

Od marta 1994. godine škola nosi ime poznatog bosanskohercegovačkog kompozitora i muzikologa Avde Smailovića dobitnika većeg broja nagrada, odlikovanja i priznanja. Hiljade učenika ispraćeno je iz naše škole. I svi su ostavili traga te ponijeli uspomene na dane provedene u školskim klupama. Mnogi od njih danas su uspješni ljudi, bilo da su u svijetu kulture ili sporta, bilo da su poznati naučni radnici ili političari. Trenutno, u školskoj 2022/2023. godini nastavu pohađa 1021 učenik/ica. Učenici/ice su raspoređeni u 43 odjeljenja s ukupnim brojem od 101 zaposlenih.

U našoj školi svi smo jedna porodica. Dobra osnovna škola nije samo prenošenje znanja – ona je također nastavak odgajanja koje djeca nose iz porodice. Dijete veliki dio svog dana provodi u školi. To znači da, u saradnji s roditeljima, škola mora da pruži djetetu odgajanje kakvo bi imalo i u porodici. Samo u saradnji porodice i kvalitetnog nastavnog kadra nastaje obrazovni sistem koji će garantovati najbolje za našu djecu. Potrebno je obezbijediti uslove u kojima će učenici moći pravilno da se razvijaju i u potpunosti samoafirmišu. Zato je naša škola otvorena za sve vaše sugestije. Kroz inovativan i tehnološki savremen pristup, stvaramo mrežu koja povezuje roditelje, učenike i nastavnike. Zajedno gradimo novi model obrazovanja. Da naša djeca budu sretna!

Misija škole
Vjerujemo da svako dijete ima pravo na kvalitetno obrazovanje, koje ga čini sretnim i priprema da bude uspješan čovjek u novom dobu stalnih promjena, zbog čega mu pomažemo da izraste u cjelovitu, obrazovanu i višestranu ličnost. Dijete koje sa zadovoljstvom uči, svakodnevno proširuje svoja znanja i razvija prijateljske odnose s drugom djecom je sretno dijete. Temelj naše misije je da se svako dijete u JU OŠ “Avdo Smailović” Sarajevo osjeti sretnim. Nesebično se trudimo da djeci usađujemo ljubav prema sticanju znanja, ljepoti otkrivanja novih stvari i značaju građenja zdravih međuljudskih odnosa. Tako činimo da se njihova sreća razvija prirodnim putem i bude logičan ishod, a ne samo privid.

Vizija škole
Vašem djetetu je potrebna škola spremna za budućnost. Naša vizija je da s roditeljima, vašem djetetu omogućimo neometan razvoj u školi koja je skrojena po njegovoj mjeri, kako bi ono sutra kreiralo budućnost po mjeri ljudi.

O kompozitoru

Jedan od najvećih muzičkih stvaralaca koje je Bosna i Hercegovina iznjedrila, Avdo Smailović, kompozitor velikog opusa i još većeg srca čije ime s ponosom nosi naša škola zauzima nesumnjivo značajno kompozitorsko mjesto u bh. historiji muzike. Jedinstven razvojni put doveo ga je do mjesta priznatog kompozitora čija se djela analiziraju, izučavaju izvode, bez značajnijeg uvida u njegov pedagoški rad i utjecaj. Smailovićevo iskustvo autodidakta na trnovitom putu obrazovanja u muzici dalo je poseban kvalitet njegovom kasnijem djelovanju na polju edukacije mladih.
Avdo Smailović rođen je 14.8.1917. godine u Visokom. Umro je 22.02.1984. godine. Sahranjen je u Sarajevu na groblju Bare. Bosna i Hercegovina je u svojoj historiji dala nekoliko velikih imena na području muzike. Među njima jedno od prvih mjesta zauzima kompozitor Avdo Smailović. Svoj veliki talenat je prenio na svoje potomke, koji su svojom slavom i djelovanjem davno prešli preko granice naše zemlje i stekli evropsku popularnost kao muzički pedagozi i vrsni interpretatori djela iz svjetske muzičke baštine. Ovaj kratak prikaz njegovog života i djelovanja je napisan povodom SIMF-a, odnosno, koncerta posvećenog djelima ovog velikog umjetnika. Avdo Smailović se u mladosti, kao metalski radnik, amaterski bavio muzikom i komponovanjem. Od 1935. do 1947. godine s povremenim prekidima vodio je amaterske duhačke orkestre u Zenici, Banjoj Luci i Sarajevu. Institucijalizirano muzičko obrazovanje započinje 1948. godine u Sarajevu, gdje završava srednju muzičku školu i muzički odsjek na Višoj pedagoškoj školi.
Avdo Smailović 1955. godine upisao se na nastavnički odsjek na Muzičkoj akademiji, a na Akademiji za glasbo u Ljubljani 1968. je diplomirao iz kompozicije. Godine 1970. završio je postdiplomske studije kod L. M. Škerajnca. U Sarajevu od 1957 – 1970. djeluje kao nastavnik u Učiteljskoj , Srednjoj fiskulturnoj i Višoj pedagoškoj školi, te na Pedagoškoj i Muzičkoj akademiji. Za svoj rad dobio je više nagrada, odlikovanja i drugih priznanja. Njegov stvaralački rad vrlo je raznovrstan. U njegovom stvaralačkom opusu podjednako su zastupljena i vokalna i instrumentalna djela. U početku je pod uticajem izvornog folklora, a kasnije pokušava ostvariti sintezu elemenata narodnog melosa sa kompozitorsko – tehničkim okvirima Škerjančeve škole. Iskonski elementi narodnog muzičkog izraza koji u njemu snažno i trajno pulsiraju, priroda koja se buni protiv nametnutih okvira, psihološki doživljaj muzike koji je sudbinski vezan uz čovjeka, usmjerili su Smailovića u specifičnom izražajnom smislu, uvijek određenom idejnim i programnim osnovama. Impulsivan, temperamentan i maštovit – on je uvijek bio u procjepu između sumnje i vjere u traženju vlastitog stvaralačkog puta. Naklonjen programskoj tematici on pokazuje težnju za oblikovanjem ekspresivnog i neposrednog zvučnog izvora. “Onog momenta kada sam ugledao Avdu Smailovića, kompozitora djela koje mi je poslao u Milano, bilo mi je jasno odakle potiče sva ona energija i snaga koja izbija iz svakog takta Končertina. To je ozbiljna, čvrsto sabijena muzika, odraz duše i osjećanja njenog autora, a ne samo proizvod razmišljanja. To je u svakom smislu muzika evropskog nivoa s okusom narodnog muzičkog materijala u sebi, otvorena i iskrena…” ( Američki dirigent Denis Burk, “Večernje novine”, 1966.) “Naime, uporni muzički poslenik Smailović kontinuirano traga za izrazom u kome bi se sjedinili autohtoni naš izvorni muzički govor, posebno inspirisan epopejom narodnooslobodilačke borbe, s muzičkim jezikom i kompozicionom tehnikom koja zrači iz riznice evropske muzike. Ovdje je on spojio ekspresionistički razlomljenu melodijsku liniju s naglašeno hormatizovanom harmonskom strukturom, koja je na momente vrlo disonantna, ali nije bježao ni od izvjesnih neoklasičnih idioma, naručito u organizovanju ritmičkog pulsiranja, uključujući sve to u pokušaj autohtonog izraza. Naravno, Smailović bi iznevjerio svoju uvijek prisutnu optimističku viziju da nije partiturom inkorporirao i jedan markantni marciale.” (Dr. Zijo Kučukalić, Oslobođenje, 21. 04. 1978.)
Komponovao je solističku, instrumentalnu, horsku, kamernu i simfonijsku muziku. Poznata djela iz atifašističkog opusa su: “Bilo čovjekovo”, “Drvar”- simfonijska poema, “Podigman” i “Trube romanijske “, “Ad hominem”,”Panta rei” za klavir i sinfonijski orkestar,
Orkestarska djela:
Simfonijski stav “Probuđena kasaba” 1952.
Končertino iz ciklusa “Vatrena svitanja” za klarinet, klavir, timpane i
gudački orkestar, 1964.
Koncert za flautu i kamerni orkestar s harfom, 1965.
Dječije radosti, svita za gudački orkestar, 1957.
In mondo skolare, svita za gudački orkestar, 1965.
Gračaničko i Zadrugarsko kolo za kamerni orkestar, 1952.
Kamerna djela:
Fantazija za flautu i klavir, 1963.
Lamento dramatico, za fagot i klavir, 1963
Scherzo, za fagot i glavir, 1963
Uz jutarnju šetnju, za violinu i klavir, 1961.
Romantična pjesma, za violinu i klavir, 1961.
Momci igraju, za violinu i klavir, 1961.
Sa pastirima, za violinu i klavir, 1962.
Svadbeno veselje, za violinu i klavir 1962.
Duvački trio, za obou, klarinet i fagot, 1957.
Ljubavna lirika stare Hercegovine, za glas i klavir 1952-65.
Junačka poema Bosanske Krajine, mješoviti hor, 1955.
Stoj Drino, mješoviti hor, 1952-60.
Komunisti, hor, 1945.
Narodna borba, hor, 1945.
pjesma Titu, hor, 1946.
Pjesma bratstva sviju strana, hor, 1957-65.
Lovac, hor, 1957.
livadsko zvonce, hor, 1957.

Kompozicije za duvačke i narodne orkestre:
Jugoslovenske narodne melodije, ciklus I, II i III, 1940-1950.
S vrela Bosne, 1953.
Proljetna priča, 1957.
Preko Save, Dolazi oslobodilačka vojska, Kozarački proleteri, Užički partizani, Narodni marš, Marš rudara, Marš socijalističke izgradnje, Pozdrav Trstu, Kumrovec, Romaniska rapsodija, 1944 – 1955.
Muzička čitanka za amatere u kulturno umjetničkim društvima, 1953.
Muzika za sletske vježbe društva tjelesnog vaspitanja, 1959 – 1965.
Scenska muzika za pionirsko pozorište, 1957.
Obrade narodnih igara i pjesama za razne instrumentalne sastave, 1959.